Het is de zomer van 2013 als ik voor mijn werk – op dat moment ben ik de creatieve jongen bij een maatkledingbedrijf – land op de vluchthaven van Pisa. Met veel goede moed zoek ik met twee collega’s een huurautootje uit dat ons over de Toscaanse wegen brengt naar de buurt van Florence. De drie dagen daarna zijn gevuld met de Pitti Uomo, de belangrijkste (klassieke) mannenmodebeurs ter wereld die daar twee keer per jaar plaatsvindt in het hart van de toeristenmagneet.
We vliegen misschien wat karig op Pisa, maar het hotel in de bergen boven Florence maakt alles goed. Een schitterend uitzicht over de glooiende heuvels, een kraakhelder zwembad en geen enkele andere gast. Voordat ik langs het zwembad neerplof besluit ik in die zomerse hitte een rondje te gaan hardlopen. Waar ik ook naartoe ga, als is het drie weken of een nacht, ik reis altijd met dezelfde aluminium koffer en altijd gaan daar mijn opgerolde Nike Free Runs 5.0 in, samen met twee hardloopshirts, een broekje, mijn iPhone-houder en verweerder Apple-oortjes.
De directe collega’s kijken er niet meer van op, maar binnen het vak gebeurt het – ook die zomer – dat ik er regelmatig wordt aangesproken. Meestal door mijn online activiteit: ‘Ah, you’re Menco, I follow your Instagram! Why are you always running?’! Heel veel loop ik in die dagen overigens niet, want het is simpelweg te warm en als we na lange beursdagen – in pak – weer bij het hotel aankomen verkies ik de Bistecca alla Fiorentina en de slobberwijn boven de extra fysieke inspanning.
Als de beurs aan zijn laatste dag bezig is rijden wij alvast via een mooie omweg terug richting het vliegveld van Pisa. Het onbemande drop-off point van de auto blijkt verbazingwekkend genoeg een stuk verder van de vertrekhal te liggen dan het afhaalpunt. Dat de buschauffeurs (ook die van het pendelbusje) die dag staken hadden we even gemist… Italianen zijn net Fransen: als ze niet aan het eten zijn, zijn ze aan het staken. In lichte paniek bellen we onze telefoonrekeningen op zoek naar taxi’s alle drie naar ongekende hoogte, maar dat biedt geen uitkomst.
En dan valt het kwartje. Met lichte euforie kantel ik mijn rolkoffertje en klik de slotjes open. Binnen een minuut verander ik, op een louche parkeerplaats in de buitenwijken van Pisa, van ‘zakenman’ in ‘hardloper’. Ik slik niet eens als ik mijn op maat gemaakte linnen pak de koffer in prop en in luttele seconden zie ik op mijn telefoon welke richting ik uit moet. Zonder twijfel activeer ik mijn Nike+, grijp ik mijn koffertje bij het handvat en zet het op een rennen. ‘‘SO LOOOONG, COLLEAGUES’’, roep ik na enkele tientallen meters als ik nog even omkijk naar de twee volstrekt verbouwereerde gezichten.
Als ik het teruglees voel ik me bijna schuldig over mijn volstrekte gebrek aan collegialiteit, maar op dat moment was ik alleen maar bezig mijn vlucht te halen en hard te lopen. Niet uitzonderlijk hard, want de bagage was dan niet al te zwaar, maar wel vervelend. Ik stoof langs de hekken van de landingsbaan, liep over flink uitgestrekte braakliggende terreinen en moest zelfs hier en daar een klein slootje overspringen. Na iets meer dan een uur bereik ik uiteindelijk de vertrekhal. Ik heb ruim 12 kilometer hardgelopen. Met een koffer. Door lastig terrein. Maar het was fantastisch, want ik was op tijd.
Trots, zwetend en redelijk kapot check ik in en ik kan direct doorlopen naar de gate. Tot mijn verbazing staan mijn collega’s me vanuit de rij voor het boarden triomfantelijk aan te kijken. Ze waren twee minuten nadat ik was weggespurt een Nederlandse collega tegengekomen die ze had opgepikt en binnen tien minuten stonden ze op het vliegveld. Ze hadden zelfs al uitgebreid gegeten.
‘A gentleman will walk, but never run’ zeiden ze gezamenlijk, verwijzend naar de tekst van Sting’s Englishman in New York. Maar ik wist wel beter.
Inmiddels ben ik als ‘Creative & Buying Manager’ (klinkt chique, maar het is gewoon knoerthard werken) bij Oger aan het werk en nog veel meer onderweg, maar mijn Nikies zijn dus altijd in de buurt. Ik houd jullie graag op de hoogte van mijn hardloopavonturen in binnen- en buitenland.
