December. Het “heerlijk avondje” komt eraan, kerstmuziek klinkt op de radio en de binnenstad is sfeervol verlicht met fonkelende lichtjes. Nog maar een maandje, en dan begint 2016. Een nieuw jaar. Met nieuwe doelen en nieuwe kansen. Maar voordat het nieuwe jaar aanbreekt, is voor veel mensen de decembermaand ook een moment van terugkijken op het jaar wat nu bijna ten einde is.
Ook ik kijk terug naar de afgelopen 12 maanden. Voor mij stond 2015 in het teken van de Rotterdam Marathon. Nog steeds verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht als ik terugdenk aan zondag 12 april. Heb ik dat toch maar mooi geflikt! Na maanden van trainen, de 42 kilometer en 195 meter als finish van mijn marathonavontuur. Een avontuur wat ik vorig jaar rond deze tijd ben begonnen. Donkere, regenachtige avonden, door weer en wind, hardloopschoenen aan en gaan! Opgeven was geen optie, iedere training van mijn schema werd netjes gelopen. Met vaak nog een kilometertje extra. Wanneer ik nu ‘s avonds de deur van kantoor achter me dichttrek, zie ik ‘de nieuwe generatie marathonlopers’ de straten van Utrecht trotseren. Regen en kou houdt ook hen niet tegen. Er moet getraind worden, met misschien ook nog wel een kilometertje extra.
Het kriebelt wel. Zien lopen, doet lopen, zeg maar. Zal ik dan toch ook weer?… Toen de inschrijving voor Rotterdam een paar weken geleden van start ging, en ik via mijn Facebookherinneringen een flasback kreeg naar de aftrap van mijn avontuur, deelde ik voorzichtig mijn ambitieuze voornemen met vrienden en familie. “Ow nee, he” was de veelvuldige reactie, die ik op mijn beurt weer beantwoordde met een knipoog. De Rotterdam Marathon slaan we een jaartje over, in 2016 is het tijd voor nieuwe doelen: De Utrecht Marathon.
Een hardnekkige kuitblessure dwingt me om het het komende jaar iets rustiger aan te gaan doen. Voor mij dus geen hele marathon dit keer. Maar met al een vinkje achter die 42km kan ik me daar wel bij neerleggen. Iets met een jaartje ouder en wijzer, denk ik 😉 Op 20 maart 2016 ga ik voor de halve! De halve marathon van Utrecht!
Het leuke is dat ik die halve komend jaar niet alleen zal gaan lopen. Uiteraard zullen nog zo’n 5.000 andere lopers aan de start verschijnen, maar een aantal lopers wil ik graag in het bijzonder benadrukken. Zo is er team KWF, die met enkele honderden lopers de uitdaging aangaan. Team KWF is een hardloopinitiatief van KWF Kankerbestrijding. Met teammaatjes, BN’ers en professionele trainers stomen deze lopers zich klaar voor (een deel van) de Utrecht Marathon. Deelnemers van team KWF krijgen een trainingsprogramma op maat en begeleiding van experts. De supportteams zorgen ervoor dat de eindstreep niet gemist kan worden, en in ruil daarvoor zamelen de deelnemers van team KWF geld in voor kankeronderzoek. Een heel mooi initiatief dus! Mocht je dit lezen, en denken ‘ik wil me ook inzetten voor dit goede doel’, schrijf je dan direct in https://utrecht.teamkwf.nl/doe-mee en loop de Utrecht Marathon mee met team KWF!
Een andere deelnemer die ik wil benadrukken is Eleanor Crick. Deze 22-jarige Journalistiek student uit Utrecht loopt voor het Fonds Psychische Gezondheid en is het project ‘Loop Depressievrij’ gestart. Eleanor is vastberaden om het taboe rondom depressies te doorbreken. Dat hardlopen niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk goed doet, is een feit. Op basis van ‘running therapy’ traint Eleanor, die zelf in een depressie terecht is gekomen als gevolg van het overlijden van haar moeder, voor de halve marathon van Utrecht. Haar vorderingen houdt ze bij in blogs die zijn te lezen op haar website. Met haar initiatief zamelt Eleanor geld in voor de campagne ‘Eerder is beter’, en met het enthousiasme wat Eleanor laat zien, weet ik zeker dat zij haar doel gaat halen!
En wie ik als laatste wil benoemen is een loper die ik heel goed ken. Een loper waarvan ik weet dat hij eigenlijk altijd een enorme hekel heeft gehad aan hardlopen, omdat het hem zo’n saaie sport leek, een loper die eigenlijk veel liever zwemt, of fietst, of eigenlijk allés veel liever deed dan hardlopen. Maar ook een loper die heel snel de smaak zo goed te pakken had, dat ‘ie na 2 trainingen al de 5km in de benen had zitten, een loper die het stiekem toch wel leuk begon te vinden, en een loper die wil lopen met een doel: omdat zijn beste vriend het nu even niet kan… een loper waar ik (nu al!) enorm trots op ben: mijn eigen vriend!
De afgelopen 12 maanden waren mooi. Bedankt Rotterdam, nu op naar Utrecht! Doen jullie mee? #theroadtoUtrecht
1 comment
Heel mooi blog, en leuk dat je Eleanor noemt. 😉