Een marathon is honderden kilometers; de finish de laatste 42

Maandenlang hebben we hier naartoe geleefd. Door weer en wind getraind. Meevallers beleefd, overwinningen behaald en teleurstellingen verwerkt. Want hoe mooi je de route ook hebt uitgestippeld, een trainingsperiode pakt altijd anders uit dan je je van tevoren hebt ingebeeld. Sneeuw, ijzel, storm, het zijn omstandigheden waar je geen invloed op hebt, om van je lichamelijke conditie nog maar te zwijgen. Het is nogal wat! In plaats van de wintermaanden doorbrengen, lekker warm bij de kachel, liepen wij hardlopers bepakt en bezakt en al snotterend de kilometers die het trainingsschema ons voorschreef. En wat was dat mooi! Je komt jezelf tegen in zo’n periode. Je vraagt je honderd keer af waarom in hemelsnaam je op een gure zondagochtend niet gewoon lekker in je bed bent blijven liggen, waarom je dat feestje hebt afgezegd omdat jij zo nodig je loopje wilde doen, wie het ooit bedacht heeft dat afzien in de regen leuk kon zijn. Maar iedere keer, bij het thuiskomen na zo’n training wordt je doorzetten beloond met een gevoel van trots. Je kan het, en je wordt beter en sterker, en de droom van 12 april komt stapje voor stapje dichterbij.

Op internet worden de verhalen gedeeld en de ervaringen besproken. Er ontstaan vriendschappen met mensen die je nog niet hebt ontmoet, maar die je hebt leren kennen via een of ander hardloopforum. We hebben allemaal dezelfde passie: we willen die marathon uitlopen. En hoe fijn is het om tegen dezelfde onzekerheden en twijfels aan te lopen, en iemand die in hetzelfde schuitje zit om raad te kunnen vragen. De “you’ll never walk alone”-gedachte overheerst, samen komen we er wel!

En dat is ook wat ik hier nog maar eens een keer wil benadrukken. Want in de afgelopen maanden heb ik zoveel steun en support ontvangen van de mensen om mij heen, en daar ben ik heel erg dankbaar voor! Alle mee-lopers die met mij de vroege ochtenden en donkere avonden trotseerden, de aanmoedigingen die ik kreeg bij ieder loopje wat ik op de app deelde, de bemoedigende woorden in tijden van tegenslag, de bewondering maar bovenal het geduld en de interesse die bewaard werd als ik voor de zoveelste keer weer over die marathon begon!

Gisteren heb ik mijn laatste lange duurloopje gelopen. Eerste paasdag. Het zonnetje scheen en er waren opvallend veel lopers op de weg. In mijn hoofd speelde alleen maar de vraag “Wat voel ik?”. De focus ligt op ieder pijntje. Vanwege een kuitblessure heb ik 8 weken niet volgens schema kunnen trainen. Een enorme frustratie, want ik zat juist zo lekker in mijn trainingen. Maar ook dat is onderdeel van de marathon. Leren omgaan met tegenslagen en je verwachtingen bijstellen. Wat is er nog mogelijk? Na zes dry-needling behandelingen, ontelbare bezoekjes aan de fysio en een shitload aan oefeningen loop ik nu nog steeds niet pijnvrij. Mijn kuit is een kunstwerk van tape, en alle wondercrèmes en compressiesokken worden uitgeprobeerd. Het maakt me nerveus. Ik loop gespannen, wat als ik nu niet eens de 12km kan halen, hoe moet ik volgende week die 42 dan doen? Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik de runkeeper ‘eindelijk’ die 12 kilometer hoor zeggen.

Op het forum hebben de afgelopen weken verschillende mensen afgehaakt. Hardlopers die net als ik, te kampen kregen met een blessure, veelal kuit en knieproblemen. De teleurstelling is groot en je leeft mee met de verhalen. Ik heb bewondering voor de verstandige keuzes die gemaakt worden. 12 april komt snel, misschien wel te snel. De droom van Rotterdam maakt plaats voor Den Haag (20 september) of Amsterdam (18 oktober). Het is een lastige inschatting, wat te doen, want je wil niet zomaar opgeven na al die maanden van training. En op de dag zelf zijn nog zoveel meer factoren van invloed: wat doet het weer? Gaat het regenen? Is het koud? Wordt het warm? De weersvoorspellingen nu zijn dat het volgend weekend eindelijk warm en zonnig lenteweer gaat worden! Lekker dan! Train je maandenlang in kou en regen, zijn de condities op dé dag 180 graden omgedraaid! En dat heersende griepvirus, gaat dat aan ons voorbij en blijven we heel de laatste dagen? Er zijn tal van onzekerheden, die als je er te lang over na blijft denken je helemaal gek kunnen maken.

Voor iedere loper, geblesseerd of niet, zal de marathon een pittige strijd worden. Met de gedachte dat het sowieso pijn gaat doen, relativeer ik de steken in mijn kuit. Het lopen van een marathon is niet alleen een fysieke, maar zeker ook een mentale opgave. Sterker nog, de wilskracht is misschien nog wel belangrijker om je door de kilometers heen te slepen dan je conditionele gesteldheid. En hoewel het een lastig verhaal lijkt te worden, zal ik volgende week toch aan de start verschijnen. Een tijd van 4 uur zal ik niet meer halen, maar voor die finishlijn wil ik gaan!

When you walk
Through a storm
Hold your head, up high
And don`t be afraid, of the dark
`Coz at the end of the storm
Is a golden sky
And the sweet silver song
Of the lark
Walk on, through the wind
Walk on, through the rain
Though your dreams be tossed
And blown
Walk on, walk on
With hope, in your heart
And you`ll never walk alone