Een herfstdag in zijn volle glorie. Mistbanken boven de akkers, dauw op het gras, bladeren die rood, geel, bruin en oranje geschakeerd zijn. Paddenstoelen die hun weg omhoog vinden tussen de verrotte bladeren en de zon die vecht om door de sluierbewolking en mistbanken heen te komen.
Voor mij de mooiste dag om deze te beginnen met een goede duurloop. Een herfstdag die mij doet twijfelen tussen mijn korte broek of een lange legging, korte mouwen of een zweetshirt eronder. Heerlijk als de herfst zover is. De voorpret die bij mij ontstaat als ik mezelf door de bossen, de soesterduinen, de akkers zie lopen. Onderdeel uitmaken van dit prachtige schouwspel, het liefst even helemaal alleen op de wereld. Genietend van de geluiden van de natuur. Voor de komende 25km is dit mijn domein.
Sinds ik in juni 2012 begon met hardlopen op het 40 graden hete zand in Tunesië heb ik mij door alle seizoenen 2 keer heengerend. Ik sta nu voor mijn 3e hardloopherfst. Met recht kan ik nu wel zeggen dat ik ‘hardloopseizoensdeskundige’ ben. De herfst maakt mij het meest hardloop euforisch. Dauwdruppels in mijn royale 5 maanden baard, de lucht van verrotte bladeren. De zuurstof die het vochtige herfstweer je geeft om in te ademen. Om op die manier heerlijk te kunnen hardlopen.
Het is ook het seizoen die mij het vaakst laat stoppen tijdens het hardlopen. Niet voor een sanitaire stop, maar om de prachtige schoonheid van de herfst vast te leggen op foto. Het maakt dat ik in mijn telefoon een speciaal mapje heb aangemaakt voor ‘hardloopfoto’s’. De 2uur vliegen voorbij, 25km beeldmateriaal van dit seizoen opgeslagen in mijn brein.
Ik durf te zeggen: Ik ben een Herfstloper.
Groet
Johan-Peter
