Afgelopen zondag deed ik mee aan de Harbour Run 2015 in Rotterdam. 4000 deelnemers, 10km, 27 obstacles. Door Honor was ik uitgenodigd om mee te rennen en ik mocht m’n eigen team samenstellen. Het weer zat onwijs mee, de sfeer was goed en we hadden er zin in!
Rond half twee kwamen we aan bij de haven van Rotterdam. Dit is normaal gesproken niet toegankelijk voor mensen, maar zondag was het ons parcours! Na aankomst bij de Honor stand hebben we ons omgekleed en de spullen opgeborgen. Snel nog even een selfie voordat m’n telefoon de locker in gaat. Over dik twee uur zijn we weer online, dat overleven we wel 🙂 Toch?! Haha jawel!
3, 2, 1, GO! Eh… momentje geduld
Rond 14:00u hadden we een fotomoment met het hele Honor team. Daarna snel naar de warming up en rond 14:30 mochten we dan eindelijk starten. Ik heb nog nooit zo lang moeten wachten na een startschot… De eerste obstacle was na 20 meter al in zicht en de eerste opstopping deed zich al voor. Dat werd dus geen snelle start, maar goed, na de eerste hindernis kon het gas erop. Even snel achterom kijken. Iedereen nog bij elkaar? Yes. Mooi, we gaan door!
Containers
We komen daarna bij het container gebied aan. Wat ziet dat er gaaf uit van zo dichtbij. Met een zandzak van een paar kilo lopen we een aardig rondje om de containers. Ik ben blij als ik van die zak af ben. Even beetje rust en we gaan weer verder. Ik heb nu al honger, verlang nu al naar die bananen.
Een paar obstacles verder hoor ik aan de overkant al muziek. Dat sweept lekker op en iedereen rent net even wat sneller. De zon in m’n gezicht, gezellige mensen om me heen. Wat is dit toch leuk!
Vervolgens komen we terecht in een doolhof van containers, zo vet gedaan! Iedereen had er lol in. Shit, verkeerde kant. Terug allemaal! We weten uit het doolhof te ontsnappen en komen aan bij obstacle #9. En wat werd daar ons geduld op de proef gesteld. Een ontstopping. En niet een kleintje ook! We hebben daar zeker een half uur gewacht en koelden al wat af. Uiteindelijk konden we verder. Langzaam. Maar toch, we gingen weer door!
Bananen en zakjes water
Iets minder leuk was het tijdens de monkeybars waar we aardig wat mensen naar beneden zagen vallen op de harde grond. Dat is wel een verschil met mudraces. Als je daar valt, val je tenminste in het water of in de modder. Hier moest er helaas een paar keer de EHBO aan te pas komen.
Niet ver daarna kwamen dan eindelijk die langverwachte banaantjes. En oja, die zakjes water. Onmogelijk systeem. Of het water spoot er uit, of je kreeg geen druppel in je mond. Wel een mooi gezicht als er weer een zakje kapot spatte in iemands gezicht 😉
Finishers!
Het einde is nu echt bijna in zicht. Nog even een stellage op, snel naar beneden via een paar tonnen waar ik van af spring en land in een squat houding. Tja, dat zit er dankzij bootcamp nu eenmaal in geramd. We komen aan bij een steile helling die we via een touw beklimmen en daarna komen we nog een laatste monkey bar tegen. En dan finish ik! Ik krijg m’n medaille om en geef rest van m’n team een dikke high five. Omkleden en dan snel een drankje doen!
Heb een superleuke dag gehad. Bedankt team, was top! Ook de organisatie van de Harbour Run was goed. Volgend jaar zijn we er sowieso weer bij.
Was jij er ook zondag? Check dan vooral even de aftermovie!
Liefs, Lindy
Volg mij ook op Instagram!
