Op zondag 17 november 2019, een koude maar zonnige herfstdag was het weer zo ver: de 7 heuvelenloop in Nijmegen.
Voor mij is het de eerste keer dat ik deze wedstrijd loop. Ik heb het evenement al verschillende keren meegemaakt als supporter en dat was altijd erg gezellig. Toen dacht ik nog dat hardlopen niks voor me was en ik het vooral bij aanmoedigen moest houden, maar inmiddels heb ik ontdekt dat hardlopen toch stiekem ook heel leuk is! Dat maakt het dus extra leuk om aan de andere kant van de hekken te staan. Hopen dat het publiek net zo enthousiast aanmoedigt als toen ik het deed.
De omstandigheden
Het is lekker hardloopweer, het parcours schijnt één van de mooiste van Nederland te zijn én tevens de snelste ter wereld betreft de 15 kilometer. Van andere hardlopers heb ik veel goede verhalen gehoord over deze wedstrijd en de afgelopen tijd ging het trainen best prima, dus ik heb er zin in vandaag! Op de parkeerplaats kom ik andere Urban Runners tegen waarmee ik de afgelopen tijd op de woensdagen ook getraind heb. Zij zijn er ook klaar voor dus dat belooft mooie resultaten. We wensen elkaar succes en vervolgens ga ik richting de start.
De start is zo geregeld dat de deelnemers vanuit verschillende straten in een soort trechtermodel bij de start uitkomen. Zo stroomt de massa geleidelijk aan het parcours op. De wedstrijdtoppers starten uiteraard als eerste vooraan om 13.00 uur. Mijn start is pas later, dus ik ga nog even kijken zodat ik toch nog even kan aanmoedigen. Altijd erg gaaf om te zien hoe hard ze lopen! Ook mijn mede-aanmoedigers zijn erg onder de indruk.
Dan ga ik naar mijn eigen ‘startstraat’. In de buurt van het parcours viel me al op dat overal waar je kijkt, veel mensen aan het warmlopen zijn. De voorbereiding wordt hier serieus genomen! Voor de vorm ga ik dus ook maar een blokje om. In het startvak is de sfeer gemoedelijk. Wanneer we horen dat onze start open gaat is het een stukje file lopen, maar men maakt gezellig een praatje en door de luidsprekers horen dat de eerste lopers binnenkomen. Tevens horen we ook dat Letesenbet Gidey (21 jaar, Etiopië) het wereldrecord voor vrouwen verbetert met een tijd van 44 minuten en 20 seconde.
Klaar om te gaan!
Tijd om zelf van start te gaan! Mijn doel vandaag is lekker ontspannen te lopen en te genieten. Ik zet in op 1.22 uur en met de intentie om daarna ook nog de kracht te hebben voor een dansje en een biertje. We rennen de stad uit en lopen een prachtige route door het herfstige bos en heuvelachtige landschap. Ik heb vernomen dat er geen zeven heuvels zijn maar drie echte. Deze zitten op het middenstuk en daar loop je ook over de Zevenheuvelenweg.
De heuvels op is wel even pittig maar heuvel af kun je lekker versnellen. Ergens tijdens het heuvelachtige stuk kom ik in de buurt te lopen van iemand die waarschijnlijk zijn personal coach heeft meegenomen. ‘Kom aan, SJOERD! KOM AAAAN!’ brult de personal coach. Ik vind het wel gezellig, dus blijf een stukje meerennen en laat me lekker aanmoedigen alsof ik Sjoerd ben. ‘Onze’ coach zegt dat er zo nog een venijnig stukje aan komt, maar we kunnen het aan. De elfde kilometer vind ik het lastigst, maar daarna lukt het weer tempo te maken en laat ik Sjoerd en Coach achter me.
De finish
Richting de finish zet ik nog even een eindsprint in. Dat voelt altijd lekker, nog even mensen inhalen en de laatste energie eruit persen. Misschien had ik hem nog eerder kunnen inzetten maar als ik mijn tijd zie ben ik tevreden: 1.17.55! Dat had ik van te voren niet verwacht! Nu heb ik zeker wel een drankje verdiend in het altijd gezellig Nijmegen. Uiteindelijk heb ik samen met andere lopers nog de spierpijn er preventief uit gedanst en kan zeer tevreden weer de trein terug pakken naar Amsterdam. Het was een heerlijk sportieve en gezellige dag, volgend jaar weer! Zei ik dat nou hardop?
